NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
الْحَسَنُ
بْنُ
شَوْكَرٍ
حَدَّثَنَا
إِسْمَعِيلُ
ابْنُ
عُلَيَّةَ
حَدَّثَنَا
الْحَجَّاجُ
بْنُ أَبِي
عُثْمَانَ عَنْ
أَبِي
الزُّبَيْرِ
أَنَّ
جَابِرَ بْنَ
عَبْدِ
اللَّهِ
حَدَّثَهُمْ
قَالَ كَانَ رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَتَخَلَّفُ
فِي
الْمَسِيرِ
فَيُزْجِي
الضَّعِيفَ
وَيُرْدِفُ
وَيَدْعُو
لَهُمْ
Cabir b. Abdillah'dan
demiştir ki:
Rasûlullah (s.a.v.), yolculukta (yolculardan) geride
kalırdı. Zayıf (olan hayvanlar)ı sürer, (yola devam edemeyen yolcuları da
hayvanının) arkasına bindirir ve onlara duâ ederdi.
İzah:
Hz. Nebi hazarda ve
seferdeki tüm yolculuklarında, yol
arkadaşlarının arkada kalan ve kafileye ayak uyduramayanlarıyla ilgilenir,
zayıf olan hayvanları arkadan sürerek onların kafileye yetişmelerine yardımcı
olurdu. Hayvanını süremeyecek derecede yorgun düşen ya da rahatsızlanan kimseleri
de kendi hayvanının arkasına bindirirdi. Mevzumuzu teşkil eden bu hadis Hz.
Nebiin yolculukta yol arkadaşlarına karşı gösterdiği bu ilgiyi ifâde
etmektedir.
Rasûl-i Zîşan
efendimizin bu uygulaması, savaşta bizzat düşmanla karşı karşıya gelip savaş
veren mücahidlerin dışında, bir de hastalarla ilgilenen ve geri hizmetleri
yürüten yeterli sayıda birlikler ve teşkilatlar bulundurmanın lüzumunu ortaya
koymaktadır.
Hadisten
anlaşılabilecek en önemli hususlardan biri İse, Rasûlullah (s.a.v.) efendimizin,
düzenli ordu kurma ve harp stratejisinde geri destek birliklerinin kaçınılmaz
olduğunu ima etmesidir.
Hanefi imamlarından
İmam Muhammed bu mevzuda şunları söylüyor:
"Daru'l-Harbe
girdikten ve ondan çıkmak için yola koyulduktan sonra komutanın birini artçı
olarak tayin etmesi iyi olur. Çünkü bu hareket müslümanlan gözeten bir
harekettir. Olabilir ki uykusuzluğa dayanamayıp uyuyan, yahut yolunu kaybedip
o korku verici yerde ne yapacağına karar veremeyip orada bekleyenler
bulunabilir."[Şimşek Said, Siyer-i Kebîr 1,216.]